Verslag 3/3: Laatste verslag vanuit China
Jaja, ons laatste verslag alweer. We zijn namelijk nu 3,5 week verder en komende nacht stappen we, als alles goed gaat, op het vliegtuig richting Wenen. Vanuit Wenen vliegen we morgenochtend dan het laatste stukje naar Amsterdam.
Zoals vaak aan het einde van een vakantie, is het ook wel weer lekker om naar Nederland te gaan. Maar voordat het zover is, eerst nog even de laatste belevenissen van Yangshuo en vooral Hong Kong.
De dag voor vertrek naar Yangshuo is Tom nog slapjes en herstellende. De dag van vertrek is het al weer een stuk beter. Een beetje eten en drinken en dat gaat, op een ietwat pijnlijke buik na, best prima. Om 20.00 gaan we daarom in de taxi naar het busstation van Yangshuo alwaar de slaapbus, die vanuit een andere stad vetrokken was, ons op pikt. Tot dusver hebben we, op een enkele vertraging na, weinig hachelijke reizen mee gemaakt. Vandaar dat we nog tegen elkaar zeggen dat we er een beetje rekening mee moeten houden dat deze trip wel eens tegen kon vallen.
Als de taxi arriveert, is de bus al bezig het terrein op te rijden. Perfect op tijd dus! Hoewel de baas van het busstation nog aangeeft dat de bus op een bepaalde manier moet keren, kiezen de chauffeur en zijn begeleider van de bus voor een andere route.
Plots klinkt er een enorme knal en is er een stofwolk(je) te zien. De chauffeur en zijn begeleider hebben even een stalen dwarsligger over het hoofd gezien. Klapband!
Het is schitterend om te zien dat vervolgens eerst de scheldwoorden en verwijten over en weer vliegen (15 minuten) voordat iemand bedenkt dat er ook een oplossing moet komen. Uiteindelijk wordt er gebeld en weer 15 minuten later komt de plaatselijk bus-banden-verwisselaar het terrein op gereden. Wij zijn gaan twijfelen, want we hebben de bus even van binnen kunnen bekijken (dat houdt niet over) en we zijn ook niet zo gerust op het feit dat er kort voor vertrek een nieuwe band op de bus moet (wellicht een thuiskomertje). Gezien alle verhalen die er gaan over busongelukken (niet alleen in China, maar in de hele wereld) pakken we bijna een taxi terug om de volgende dag alsnog het vliegtuig voor veel geld te nemen.
De plaatselijke bus-banden-verwisselaar neemt onze twijfels definitief weg. We hebben nog nooit iemand zo snel en vakkundig zo een grote band zien verwisselen. Vooruit met de geit, het is tenslotte maar 8 uurtjes en je kan nog slapen ook.
Die 8 uurtjes werden er 13 en slapen in een soort ledikantje kan je ook niet echt slapen noemen. Neem daarbij dat we op het verkeerde station werden gedropt en je hebt de welbekende reis die je anderen zeker niet aan zou raden. Maar…. ook die hoort erbij als je op vakantie bent en dit soort reisjes maken de mooie herinneringen die je aan vakanties hebt. Overigens raken we allang niet meer in paniek van dit soort dingen. We nemen ons “verlies” en kijken rustig welke nieuwe opties we hebben om wel op de plaats van bestemming te komen. Binnen 30 minuten zijn we alsnog bij de grensovergang naar Hong Kong.
Binnen de kortste keren zijn we door de douane en kunnen we de metro in. Op het metro station aangekomen, kiezen we voor de taxi (die het stuur rechts heeft en links rijdt) naar ons hotel. Keurig worden we voor de deur afgeleverd en voordat we zelf iets kunnen doen, zijn onze tassen al uit de kofferbak getild. De deur wordt open gehouden en we worden begeleid naar de receptie om in te checken. Tussen neus en lippen door wordt ons mede gedeeld dat we een upgrade van de kamer hebben. We worden naar boven begeleid en ook de zwaarste tas wordt weer gedragen. De kamerdeur gaat open en daar ligt onze prachtige executive suite. Hoppa! Is dat even lekker, dat je hotelkamer zo groot is, dat je er verstoppertje kan spelen. Met een bad, een grote regendouche, 3 wastafels, een zithoek, een prachtig uitzicht op Hong Kong en een bed waar je anderhalve meter in weg kan zakken.
Omdat we hadden gekozen voor “executive” mogen we ook naar de lounge op de 30e verdieping. Een nog mooier uitzicht, onbeperkt drankjes en tussen 17.30 en 19.30 heerlijke hapjes die iedere avond anders zijn. We doen ons tegoed aan al het lekkers en rond 20.30 zakken we af richting onze kamer. 15 minuten later wordt er op de deur geklopt. “Can we come in, please?”.
Twee medewerkers van het hotel komen binnen met een fles champagne en nog meer hapjes. Tom vraagt aan de jongens of ze wel weten dat ze in de verkeerde kamer zitten. “Nee hoor meneer, dit is gewoon een welkom van het hotel, het is echt voor jullie.” Haha, geniaal!
We hadden het hotel voor 2 nachten geboekt, maar we hebben in totaal 5 nachten gepland in Hong Kong. Na heel even (5 seconden) getwijfeld te hebben, boeken we dezelfde kamer nog 3 nachten bij en zo genieten we in Hong Kong van ongekende weelde.