In eerste instantie was er in onze reisplannen nog helemaal geen ruimte voor een camper. We wilden vooral gaan backpacken vanuit Patagonië en wellicht dat we af en toe een auto zouden huren. Met name het openbaar vervoer zou onze voornaamste manier van verplaatsen worden.
Toch kwamen we tot de conclusie dat bij een langer verblijf in het buitenland het hebben van een min of meer vaste verblijfplaats wel prettig zou zijn. Daarnaast is enige vrijheid bij de route die je kiest ook altijd erg prettig. Een camper biedt beiden. Wat volgde was een zoektocht naar campers in Chili, met name in Punta Arenas, die te huur of te koop werden aangeboden. Huren viel direct al af gezien onze voorgenomen reisduur. Kopen was de beste optie, ware het niet dat het aanbod van campers in de omgeving van Punta Arenas schaars bleek en de campers mede daarom voor hoofdprijzen weg gingen. Margot kwam met het simpele maar briljante idee om dan maar een camper in Nederland te kopen en de camper vervolgens op een schip naar Zuid-Amerika te plaatsen.
Met name de alkoof campers blijken goedkoop aangeboden te worden in Nederland. Daarnaast blijkt na een korte zoektocht ook het verschepen niet zo ontzettend duur te zijn. Nadat we een aantal opties via marktplaats hebben verkend, maken we een eerste afspraak voor het bezichtigen van een Peugot Boxer, maar op weg naar de bezichtiging krijgen we een telefoontje dat er een andere kijker is die de camper waarschijnlijk zal kopen. Onze tweede afspraak staat gepland in Vijlen, Zuid-Limburg, voor het bezichtigen van een blauwe Fiat Ducato met stickers van surfers en duikers. We hebben er direct een goed gevoel bij en ook de vader van Tom die ons bij staat met raad en daad, is positief. Na een korte testrit en lunch besluiten we een overeenkomst te sluiten met de verkoper. Wij doen een aanbetaling van 10%, hij bouwt 2 zonnepanelen op het dak en de camper zal van ons worden!
Op zaterdag 22 december 2018 rijden we voor de tweede keer naar Vijlen. De camper inclusief zonnepanelen ziet er goed uit en de overschrijving wordt gedaan. Het is een feit, we zijn eigenaar van de Fiat Ducato uit 1991.
Wat volgt is een periode van ongeveer 4 weken waarin we hard werken om de camper een beetje “van ons” te maken. Margot met haar moeder, Tom met zijn vader. Margot en moeder werken aan het interieur, Tom en zijn vader zijn van de technische afdeling. Een grondige check van de auto, vervanging van de distributieriem, een cursus spoedreparaties, nieuwe bekleding, het scheepsproof maken van de camper, het kopen van potten, pannen, messen, enz. en het vervangen van de huishoudaccu is een greep uit de werkzaamheden die we doen.
In de loop van deze 4 weken lezen we ons op verschillende fora in over het reizen met een camper in Zuid-Amerika. Al snel blijkt dat het vooral 4x4’s, trucks en landrovers zijn die Zuid-Amerika trotseren. Laten we niet al te denigrerend doen over onze camper, we zijn er heel blij mee, maar het is bepaald geen heftig monster te noemen. Al snel noemen we hem daarom liefkozend Pietertje. Misschien geen auto voor gravel, woestijn en heftige steile bergen, maar toch zal hij ons brengen waar we heen willen. We hebben tenslotte geleerd dat een Iveco motor niet snel is, maar wel sterk. Zolang het onderhoud regelmatig is, blijft hij altijd draaien.
Met die wetenschap zetten we de camper op 14 januari neer in Antwerpen. Op 23 januari wordt hij het schip opgereden om ongeveer 5 weken later in Montevideo van het schip gereden te worden. Daar zal onze trip met Pietertje beginnen. Net zo goed zwemmen als de echte Pieter zal niet gaan, net zo slecht voetballen ook niet, maar net zo sterk zijn als dat je wordt van pindakaas wel. Mocht hij het niet goed doen, dan is dat een gevalletje helaas……!