Reis 2019-14
Reis 2019
Update 14: Surprise Surprise
1 november - 28 november
We zijn de grens over en gaan op weg naar Puno. Dit is de eerste grotere stad over de grens. Ondanks dat er in deze stad niet veel te beleven is maken we hier een stop om de nabijgelegen Uros indianen te bezoeken. We parkeren op het voetbalveld en ontmoeten daar onze gids Yordi. De volgende dag varen we met hem en een Italiaans stel naar het eiland toe waar hij samen met zijn familie woont. Op het eiland staan meerdere rieten hutjes, een gezamenlijk toiletgebouwtje en een keuken. Nou ja, een keuken is een groot woord voor het kleine stenen fornuisje wat er staat. Het fornuis staat aan de rand van het eiland want met vuur spelen op een drijvend eiland van riet is niet heel verstandig. 

Yordy vertelt ons veel over hun volk en zo leren we dat ze deze eilanden ooit bouwden om de Inca’s te ontvluchten. Een eilandje van riet gaat ongeveer 30 jaar mee en regelmatig moet de familie een nieuwe laag riet bovenop leggen om te voorkomen dat het eiland wegrot. De overheid heeft elk eiland een eigen douche/toilet gebouw gegeven om de kwaliteit van het water en de leefomstandigheden te bevorderen. Daarnaast hebben veel Uros op het vaste land een eigen huisje tot hun beschikking. De meeste eilanden hebben ook een zonnepaneel staan zodat ze toch over elektriciteit kunnen beschikken. Vroeger deed dit volk alleen aan ruilhandel en nog steeds is er 1 dag in de week waarop er een ruilmarkt is op het vaste land. Daar kunnen ze bijvoorbeeld vis ruilen voor producten van het land. Na een leerzame dag waarop we veel leren over de Uros keren we terug naar Puno. 
Na een nachtje slapen besluiten we in 1 ruk door te rijden naar Cusco. 

In Cusco gaan we Pietertje stallen zodat we naar Curacao kunnen vliegen voor een vakantie met Tessa, Ewoud en Liv. We treffen een gezellige groep overlanders aan op Camping Quinta Lala. Veel gelijkgestemde stellen waarmee het meteen klikt. We genieten van de vele leuke restaurantjes in Cusco, de ruïnes van Pisac en de gezellige avonden op de camping en in de stad. 
We krijgen toestemming van de douane om Pietertje voor 6 maanden te stallen. Hoewel wij er nu helemaal klaar voor zijn om naar Curacao te gaan loopt het toch even anders dan gedacht. Helaas kunnen Tessa en Ewoud niet naar Curacao komen in verband met familieomstandigheden. We hadden hier zo naar uitgekeken en kunnen maar niet wennen aan het idee dat we met z’n tweetjes op curaçao zitten straks. Zonder dat we het van elkaar weten denken we allebei aan een bliksembezoekje Nederland om onze vrienden te zien en eindelijk kleine Liv te ontmoeten. En ook om onze familie weer even te zien. We verkennen de mogelijkheden en slapen er nog een nachtje over maar uiteindelijk besluiten we naar Nederland te gaan voor 12 dagen en iedereen te verrassen. Alleen onze ouders zijn op de hoogte en zo gaat op 14 november om 4 uur de wekker en vetrekken we naar de luchthaven. 

Via Lima vliegen we naar Bogota en van Bogota naar Londen en Amsterdam. We checken in, geven onze backpack af en vetrekken naar de gate. Onze vertrektijd komt dichterbij maar er is nog geen vliegtuig te zien. Er schijnt slecht weer in de bergen te hangen en uiteindelijk wordt de vlucht geannuleerd. Het vliegtuig kan niet landen en moet terugkeren naar Lima.
Shit, dit gaat niet de goede kant op. Gelukkig hebben we veel overstaptijd overal en gaan we op zoek naar een nieuwe vlucht. Die vinden we, al is het met een korte overstaptijd maar vol goede moed wachten we weer op het volgende vliegtuig. Alle vluchten vertrekken weer maar bij onze vlucht staat opeens vertraging. Na wat navragen blijkt het vliegtuig 2 uur later aan te komen en dit is precies onze overstaptijd. Inmiddels staat het huilen ons nader dan het lachen want de kans dat we onze vlucht op Bogota gaan halen wordt nu wel heel klein. Tom legt zich er niet bij neer en blijft vragen om mogelijkheden en hulp en zo belanden we uiteindelijk weer aan de incheckbalie van Avianca waar een aardige man ons toch nog weet te plaatsen op een rechtstreekse vlucht naar Bogota zodat we onze overstap kunnen halen. Het heeft ons flink wat stress bezorgd en aardig wat Soles gekost maar we landen dan toch echt op 16 november in ons landje. We zwaaien nog even naar het huis van Marcel en Daisy vanuit het vliegtuig, want later op de dag komen we als verrassing op de verjaardag van Elise. 

We hebben heerlijke dagen in Nederland en bezoeken vrienden en familie. Aansluitend zouden we doorvliegen naar Costa Rica om samen met Tom z’n ouders (2 weken) en de familie van der Zaag (6 weken) door het land te reizen. Maar ook nu komt er een kink in de kabel. Tom z’n oma woont sinds kort in een verzorgingstehuis en gaat hard achteruit. Het lijkt voor Leone en Peter onhaalbaar om met ons mee te reizen naar Costa Rica, hoe jammer ze dit ook vinden. Plots gaat het wel heel slecht met oma en uiteindelijk overlijdt zij op maandag. Omdat de begrafenis al op donderdag plaatsvindt kunnen Leone en Peter toch op vrijdag mee naar Costa Rica en zo zijn we toch met z’n vieren onderweg!
Share by: