Reis 2019-6
Reis 2019
Update 6: King of the jungle
13 juni - 21 juni
Voor iedereen die zich na ons vorige bericht zorgen maakte over de camper en ons verblijf in een hostel, dan kunnen we jullie geruststellen. Hiervoor hebben we zelf gekozen. Waarom? Dat lees je hieronder.

Vanaf Chapada dos Guimaraes rijden we een mooie route naar Cuiabá. Deze stad met bijna een miljoen inwoners staat al een tijdje op onze planning. Niet alleen omdat dit de laatste grote stad is voordat we aan de Transpantaneira kunnen beginnen maar ook omdat we hier een workaway-adres hebben.

In Foz do Iguaçu hadden we al contact met Laercio, de eigenaar van Pousada Hostel Safari. Na een prima telefoongesprek maar daarna weinig contact besluiten we in ieder geval naar het hostel te rijden en daar onze opties te verkennen. We weten namelijk niet of we Pietertje daar wel kunnen stallen. 

We komen in de middag aan en gaan om de tafel zitten met Laercio. De cultuurverschillen tussen ons worden snel duidelijk. Waar wij 100 vragen stellen en duidelijkheid willen, blijft Laercio vaag en onduidelijk. Alles komt wel goed volgens hem, tranquilo. Hij biedt ons een mooie deal; goedkoop een eigen kamer en we kunnen mee op een tour met 50% korting. Hij is er zeker van dat er nog andere gasten bij hem een tour boeken zodat wij op deze tour kunnen met korting.

We twijfelen wat en overleggen maar echt veel vertrouwen krijgen we niet van het gesprek. Van te voren hadden we een plan B bedacht en deze was als volgt: doorrijden naar de gratis wildcamp in de stad en vanaf daar zelf de Transpantaneira afrijden en in Porto Joffre zelf iets zien te regelen. Alleen ons plan B valt in duigen, waar wij nog goede hoop hadden dat de weg inmiddels voldoende droog zou zijn voor Pietertje blijkt hier dat zelfs 4x4 wagens vastlopen op de modderige en onder water staande weg. 

En als je 1 ding niet wilt is je auto naar de vernieling helpen én stranden in water vol anaconda’s en kaaimannen. Ook voor ons is dat iets te veel avontuur. 

Op dit moment zien we zelf even niet hoe we onze zo graag gewenste safari diep in de Pantanal moeten realiseren en we besluiten het voorstel te accepteren. Weg kunnen we altijd nog. We hebben nog wel 1 ding op te lossen want bij het hostel is geen plek voor Pietertje. Met pijn in ons hart zetten we de camper op het parkeerterrein schuin tegenover het hostel. Hoewel er overdag toezicht wordt gehouden en ‘s avonds het terrein wordt afgesloten met een hek vinden we het niet een heel prettig gevoel. Het is toch ons huis zoals jullie weten. 

Het is inmiddels laat in de middag en nadat we ons geïnstalleerd hebben gaan we samen met backpacker Bas naar een lekker visrestaurant in de stad. De volgende dag begint onze 1e werkdag en ons is het nog niet helemaal duidelijk wat er van ons verwacht wordt. 

We staan maar vroeg op zodat we misschien kunnen helpen bij het ontbijt of andere werkzaamheden. Maar onze hulp blijkt overbodig. Na ons ontbijt hangen we wat rond maar echt iets doen kunnen we niet. Wanneer we Laercio vragen waarmee we hem kunnen helpen begint hij te lachen en zegt; “after breakfast it’s time to rest, after lunch you can help me”. 

Na de lunch vraagt Laercio ons om mee te gaan. Hij moet nog even boodschappen doen en langs de garage en nodigt ons uit voor een tour door de stad. Enthousiast gaan we mee en gaan eerst langs de garage en de supermarkt. Vervolgens rijdt hij ons terug naar het hostel. Grinnikend zeggen we tegen elkaar dat het echt een leuke tour was. De rest van de dag doen we wederom niets en hierover voelen we ons zeer opgelaten. 

De volgende ochtend staan we weer vroeg op en begrijpen we tijdens het ontbijt dat Laercio als gids meegaat met een tour. Hij blijft 4 dagen weg en waar wij ons afvragen wat wij in die tijd moeten doen is hij zeer verbaasd als Tom hem erom vraagt. Maar goed ze gaan snel naar de receptie toe en hier krijgt Tom een uitgebreide uitleg van onze werkzaamheden.

“In the morning after breakfast you can rest or explore the city. After lunch it is too hot to work and you can rest. Then from 5 to 9 it is a very important time and you must be at the reception to take control.”

Wanneer Tom weer terugkomt kan hij moeilijk zijn lach inhouden als hij de taken aan Margot uitlegt. Eigenlijk is er voor ons geen klap te doen en regelt het vaste personeel alles.

4 dagen gaan traag voorbij waarin we welgeteld 2 Engelse mails versturen, de wifi weer aan de praat krijgen door de modem uit en aan te zetten, het deurslot van onze kamer maken en de tafel dekken voor de lunch. Poeh, hard werken hier voor je geld. In onze ‘vrije’ tijd verkennen we de stad een beetje, al is er weinig te zien en doen. Gelukkig hebben ze hier wel veel lekkere restaurantjes en uit eten gaan doen we dan ook veel.

De houding en het gedrag van Laercio is voor ons ondoorgrondelijk. We hebben meerdere momenten waarop onze klompen zouden breken als we ze aan hadden gehad en waar we naderhand hard om lachen. Het lijkt erop dat er maar 1 ding belangrijk is voor de eigenaar en dat is de foto’s op zijn telefoon die hij continue laat zien. Of we nou midden in een gesprek zitten of Margot hem iets probeert uit te leggen over Workaway of Booking. Het interesseert hem gewoon niet en hij luistert amper. We geven het snel op en zitten onze dagen een beetje uit.

We wachten nog steeds op andere gasten die de tour boeken maar helaas blijft dit uit. Omdat wij niet heel lang meer in het land kunnen blijven en deze nutteloze dagen ons niet vrolijker maken besluit Tom om opheldering te vragen.

Waar wij stiekem al rekening hielden met een loze belofte en zelfs al aan het zoeken waren naar 4x4 huurauto’s, blijkt Laercio de tour ook met ons te doen als er niemand meer boekt. Gelukkig tegen dezelfde prijs. 

Dan is het eindelijk woensdagochtend en gaat onze wekker vroeg. We gaan eindelijk diep de Pantanal in. Via Poconé rijden we naar de Transpantaneira toe. Eigenlijk zou deze weg de steden Cuiabá en Corumbá met elkaar verbinden maar halverwege het project kwamen ze erachter dat de enorm hoge kosten niet opwegen tegen de baten. De weg is nu 147 km lang en telt maar liefst 122 bruggen en staat de helft van het jaar onder water.

Wanneer we de weg eindelijk oprijden wordt ons wel duidelijk dat dit toch echt nog wel andere natuur is dan het stuk wat wij zelf langs de Pantanal hebben gereden. We zien ontzettend veel vogels, van groot tot klein. Bij het officiële startpunt van de Transpantaneira roept onze gids nog even zijn vriend die in het poeltje in de berm leeft. Terwijl wij nog lachen om dit grappige schouwspel komt daar toch opeens een enorme kaaiman uit het water omhoog! Wow, wat een beest! 
Halverwege komen we aan op onze eerste overnachtingsplek, Pousada Rio Claro. Een redelijk luxe verblijf aan, hoe kan het ook anders, de Rio Claro. Onze kamer grenst aan een veldje waar Capibara’s (waterzwijnen) scharrelen, niet verkeerd dus. 

Na even rusten gaan we meteen op onze eerste bootsafari. We wandelen richting de steiger en ook daar ligt weer een enorme kaaiman. Wat een machtige dieren, we zijn er zeer van onder de indruk. Samen met wat Brazilianen stappen we de boot op en varen we tot aan zonsondergang de rivier op. Deze meandert door het prachtige landschap. De geluiden, de geuren en het uitzicht, het is onbeschrijfelijk mooi. 

Binnen de kortste keren vliegt er een reuzenooievaar over de boot heen en landt vlakbij ons op de kant. Gelukkig voor hem net naast een kaaiman. Al snel komen we erachter dat ze hier de dieren af en toe vis voeren en dit is dan ook het enige wat afbreuk doet aan de ervaring. Nadat ook een kaaiman is gevoerd varen we weer verder en houdt de schipper de rest van z’n vis gelukkig in z’n emmertje. 

We zien honderden vogels, wat apen en een prachtige zonsondergang. We genieten intens en vinden het na een halve dag al dubbel en dwars waard.
De volgende ochtend gaan we al voor zonsopgang kayakken en wanneer we aan de oever van de rivier staan zien we een krabbenetende vossenfamilie het terrein oversteken. We duiken de kayak in en hopen maar dat we niet omslaan. Hoewel de zonsopgang traag gaat in verband met de bewolking vandaag hebben we een heerlijk tochtje. Samen met de natuur worden we wakker en genieten we van dit schouwspel. 

In de middag gaan we op wandelsafari en doen we enorm charmante kappen om die onze benen van enkel tot knie moeten beschermen tegen slangenbeten. We zijn een tapir op het spoor maar we zien hem uiteindelijk jammer genoeg niet. De slangen blijven (gelukkig?)ook weg. Het is een leuke wandeling maar niet heel bijzonder. 

Na de lunch stappen we de auto weer in en gaan we op weg naar Porto Jofre. Langzaam verandert de grassige omgeving naar moeras en jungle, erg mooi. Onderweg zien we ook nog een mooi pampahert. We checken laat in de middag in bij Pousada do Neco, de kamer is eenvoudig maar gelukkig schoon en muggenvrij. 
Op vrijdag staat er een hele dag varen op de Cuiabá rivier op de planning. We vertrekken net na zonsopkomst en gaan op zoek naar de Jaguar. Wij zitten samen met onze gids in een bootje en om ons heen scheuren de grotere boten langs met meer toeristen aan boord maar ook met meer pk’s. 

Blijkbaar hebben ze verderop iets gespot en alle gidsen staan via de radio met elkaar in verbinding en briefen op die manier dingen door. Onze gids heeft geen radio maar wij spotten liever zelf iets en slaan dan ook een kleine zij-rivier in. We zien van alles, aracari’s, reuzenotters, havikken, ooievaars en reigers maar helaas geen Jaguar.
Het is tijd om te lunchen en we maken rechtsomkeert naar het dorp en wanneer we weer de Cuiabá rivier opvaren zien we een stuk of 8 boten stilliggen. Jaguars! 

Hoewel we ze het liefst zelf spotten laten we deze kans niet aan ons voorbij gaan. We zien aan beide kanten van de oever een van de zon genietende Jaguar liggen. Wat een enorm gave beesten zijn dit! Ze hebben een prachtig patroon op hun vacht. Je zou je bijna laten misleiden wanneer ze zo rustig liggen. Ze zien er zelfs schattig uit en je zou ze bijna willen aaien. Maar tegelijkertijd zijn het de koningen van de jungle hier. Vrijwel ieder dier is een potentiële prooi voor de Jaguar. Met zijn krachtige kaken dood hij zijn prooien simpel met een krachtige beet dwars door de schedel. Zelfs schildpadden, gordeldieren en kaaimannen zijn niet veilig voor dit uitstekend zwemmende katje.
Diep onder de indruk gaan we na de lunch de boot weer op, op zoek naar onze ‘eigen’ Jaguar. Wederom slaan we 1 van de kleinere rivieren in en vertellen een paar vissers ons dat ze kort geleden nog een Jaguar zagen. We varen door en turen ingespannen naar de kanten, hoewel de Jaguar ook in het water zou kunnen zitten.  

En daar is hij dan opeens! Rustig zittend op de kant staart hij ons aan. Hij komt net uit het water en gaat even rustig liggen om zichzelf schoon te likken. Wat een ervaring! Het lijkt zo’n lief beestje maar als we toch wel erg dichtbij komen met de boot voet het al snel ongemakkelijk. Je hebt geen schijn van kans als hij het in z’n hoofd haalt. Wanneer er een andere boot bij komt houdt hij het voor gezien en verdwijnt hij in de struiken. 

Op de terugweg varen we weer langs 1 van de eerdere jaguars en met een prachtige zonsondergang leggen we net voor het donker aan. Wat een onvergetelijk dag!
Op zaterdag staat de terugreis op de planning en hoewel die erg lang en vermoeiend is zien we nog een paar mooie dieren. Parkieten, hyacint papegaaien, cavia’s en een zielig klein aangereden aapje. Einde middag komen we terug in Cuiabá en Pietertje staat er gelukkig nog. 

Inmiddels hebben we onze route nogmaals omgegooid en zijn we onderweg naar de grens van Paraguay voor nieuwe avonturen!
Share by: