Reis 2019-2
Reis 2019
Update 2: Wachten op Pietertje
20 februari - 11 maart
Montevideo, Uruguay

Een nieuw stad en een nieuw land. Omdat de camper zou aankomen op 23 februari vliegen we vanuit Chili naar Uruguay. Helaas heeft de boot aardig wat vertraging opgelopen en zijn we noodgedwongen om Montevideo uitvoerig te verkennen. We maken van de nood een deugd en vermaken ons hier prima. De stad is levendig en er hangt een fijne sfeer. We fietsen over La Rambla om een Milonga avond bij te wonen, bezoeken de Puerto Mercado, doen een leuke wandeltour, drinken wijntjes aan de kust en vinden Nederlandse geschiedenis in het voetbalmuseum. We maken ons ook nuttig met wat werk, verzekering regelen voor de camper en we oriënteren ons op wat praktische zaken voor de camper zoals gas, boodschappen en nieuwe banden. 
Peñarol - Rampla Juniors

We bezoeken een wedstrijd van Peñarol, 1 van de 2 grote clubs in Montevideo, de laatste 2 seizoenen werden ze kampioen en het is ook de club waar Diego Forlán met pensioen ging. 

Ondanks de stortregen en de lange en prijzige taxirit hebben we een leuke avond. We raken in gesprek met de taxichauffeur die fan is van Peñarol. Hij zet speciaal voor ons de hymne aan onderweg naar het stadion. 

Eenmaal aangekomen spreken we eerst een ontmoetingspunt af met Alejandro voor na de wedstrijd en daarna gaan we richting het stadion. We lopen precies de verkeerde kant op en uiteindelijk het stadion rond om bij de juiste ingang te komen. We hebben duidelijk de meest populaire tribune gekozen gezien de dikke rijen die alleen bij deze ingang staan. De rijen zijn verdeeld in een rij voor vrouwen en een rij voor mannen. Hoe kan het ook anders dan dat de rij voor de vrouwen 3 x zo lang is als de mannenrij. Tom staat al lang binnen terwijl Margot nog buiten in de regen staat. Maar wanneer Margot ook binnen is lopen we door naar ons ‘vak’. De hele tribune aan de korte zijde is ons vak en onder luid scanderende supporters en harde trommels vinden we een mooi plekje. 

Het niveau van voetbal is niet om over naar huis te schrijven maar de sfeer is fantastisch! 90 minuten lang wordt er gezongen en gesprongen onder begeleiding van trommels en trompetten. Jong en oud supporten hun club vol overgave, uiteraard met een mate (thee) in de hand. Uruguayanen gaan nergens heen zonder hun mate komen we ook nu weer achter. 

Gelukkig wint Peñarol met 5-0 en brengt Alejandro ons weer veilig ‘thuis’. Hij vraagt ook nog even of Tom niet een Peñarol shirt heeft gekocht. Tom zegt dat het van zijn vrouw niet mag. Alejandro heeft waarschijnlijk medelijden met Tom want hij biedt aan om overmorgen een oud shirt langs te brengen, hij heeft er toch 5 liggen. Alejandro is een man van zijn woord en brengt inderdaad later een shirt langs. Zo aardig! Wat trouwens voor alle Uruguayanen geldt die we tot nu toe hebben ontmoet! 
Toch nog een beetje Carnaval

Van te voren hadden we gezien dat de carnavals feesten hier over 2 maanden verspreid plaatsvinden maar echt veel informatie konden we niet vinden. In ons hostel vertellen ze ons dat alle parades al zijn geweest en dat er wel nog voorstellingen worden gegeven in het Teatro de Verano. 

We zoeken zelf nog wat op internet en het lijkt er op dat er per buurt nog wel een kleine ‘curso’ is. We zoeken uit wanneer die in onze buurt is en waar precies. 

Ruim op tijd staan we klaar en aan de paar families die op stoeltjes klaar zitten te zien gaat er hier inderdaad iets gebeuren. Ok, het blijkt niet groots en ook niet een onwijs feest maar leuk was het wel om toch nog een klein beetje mee te krijgen van Carnaval hier.
La Pedrera

Inmiddels heeft de boot waar Pietertje op staat nog meer vertraging opgelopen. Volgens het nieuwe schema komt hij pas op 8 maart aan in Montevideo. We balen natuurlijk flink en twijfelen of we al die tijd in de stad moeten blijven of niet. We besluiten naar de kust van Uruguay te gaan, La Pedrera om precies te zijn. We boeken een bus en stappen vroeg in de ochtend in met gelukkig wat lichtere backpacks, een deel laten we namelijk achter in het hostel in Montevideo.

Na een prettige maar niet heel bijzondere busrit worden we midden in het dorp afgezet. Asfalt kennen ze hier niet en we hebben meteen door dat er weinig te beleven is. We hebben een fijne B&B gevonden en hebben het ook gezellig met de andere gasten, 3 honden en 3 katten. Even uit de stad en drukte zijn is fijn. We zonnen (en verbranden) wat op het strand. We kijken naar de surfers en de golven maar Tom gaat zelf het water niet in; zijn plank ligt in de camper en zo geweldig zijn de golven niet. Op de laatste dag werken we wat aan onze astrofotografie.

Het was een fijne break maar we willen ook terug naar Montevideo om wat dingen te regelen voor de camper dus na 3 fijne dagen pakken we de bus weer terug. 

Wat we tot nu toe van de Uruguayaanse natuur zien is niet heel indrukwekkend. Glooiende groene heuvels die ons aan de Ardennen doen denken en her en der wat wijngaarden. We gaan nog eens goed bedenken of we met de camper wel uitgebreid door Uruguay willen reizen aangezien het ook nog eens het duurste land van Zuid Amerika is. 
Eindelijk is Pietertje aangekomen!

Vrijdag 8 maart was het dan zover. We zagen eindelijk via de app Shipfinder de Grande Francia met Pietertje aan boord richting Uruguay komen. Helaas was het al donker en konden we geen foto’s maken. De volgende dag lopen we naar de haven om te zien of we een glimp van onze camper kunnen opvangen maar dat lukt jammer genoeg niet. Omdat er in het weekend niet gewerkt wordt op het havenkantoor kunnen we op maandag pas terecht. 

Maandag zijn we toch wel een beetje gespannen. Zou Pietertje er zijn en in welke staat? Zal alles er nog inzitten of treffen we een lege camper aan? Wat als hij niet meer start of 4 lekke banden heeft? Eindelijk krijgen we rond half 12 een bericht van onze inklaringsagent Eduardo dat we om 2 uur op zijn kantoor moeten zijn. Zouden we vandaag eindelijk met de camper weg kunnen rijden? We hopen het zo!  

Eduardo neemt ons mee richting de haven en dan zien we eindelijk onze camper staan! Wat een gek moment was dat! Op 14 januari hebben we hem gebracht naar de haven van Antwerpen en in de tussentijd hebben we (en Pietertje ongetwijfeld ook) mooie avonturen beleefd. Om nu weer herenigd te zijn aan de andere kant van de oceaan is gek, maar ook zo fijn! Eindelijk een eigen plekje, eigen vervoer, kamperen en niet meer met die tassen slepen! Heerlijk! Alles zit erop en eraan en daarmee zijn we heel blij!

Na wat formaliteiten daar en het in ontvangst nemen van het officiële paspoort van Pietertje gaan we op weg. We voorzien de camper van de nodige brandstof, halen onze tassen op in het hostel en rijden over de boulevard richting onze eerste stop; La Chacra Holandesa. Een camping voor overlanders (zo noem je reizigers die met een voertuig rondreizen) gestart door 2 Nederlanders. Nog even geen (authentiek) local life voor ons. Eerst de camper gereed krijgen voor onze verdere reis!
Share by: