Reis 2019-9
Reis 2019
Update 9: Intens blij
5 augustus - 20 augustus
In de eerste week op La Chacra Holandesa doen we weinig. We praten veel met elkaar en bespreken bijna elke dag wel wat er mogelijk aan de hand kan zijn en wat dit veroorzaakt. Het is lastig om het los te laten en er niet te veel aan te denken.

Margot kan het maar moeilijk verklaren waarom het reizen of de gebeurtenissen van het afgelopen jaar haar opeens te veel zouden zijn geworden. Ze heeft zelf het gevoel dat haar lichaam ergens tegen vecht. De vraag is dan wel waartegen er wordt gevochten.

Na een week van absolute rust lijkt het wat beter te gaan. Iets meer energie en wat rustiger in het hoofd. Maar juist deze rust in het hoofd zet Margot weer aan het denken. Ze ervaart totaal geen stress en wil niet naar huis. Ja, er zijn emotionele dingen gebeurd in veel opzichten maar voor haar gevoel hebben die geen invloed op haar huidige staat. Natuurlijk weet ze best dat ze een piekeraar is, maar juist hier op de reis waar alles kan en niets moet valt er weinig te piekeren. Alleen over onbelangrijke dingen en dat maakt het reizen zo heerlijk. Kortom, Margot is ervan overtuigd dat de lichamelijke klachten toch veroorzaakt moeten worden door iets anders dan stress.

Dan is het donderdagochtend 8 augustus en voelt Margot zich weer heel erg ziek. Voor haar gevoel start de hel weer opnieuw en is dit ook het punt waarop het voor haar genoeg is. Emotioneel en fysiek is het op en heeft ze niet meer de kracht om ervoor te gaan en positief te blijven. Hoe graag ze ook niet naar huis wil, het is genoeg geweest. Dit kunnen we niet alleen oplossen en gaat niet vanzelf over.

Samen zijn we heel verdrietig en kunnen we deze mokerslag maar moeilijk verwerken. De dag toont geen verbetering en de wanhoop slaat weer toe. In de avond praten we weer de hele situatie door. Margot zegt dat ze zich al 3 weken als een 80 jarige vrouw voelt (sorry oma) en dat ze dat toch echt niet normaal vindt. Tom is het daarmee eens en vermeldt ook nog even dat het inmiddels al vier weken is. Het gesprek leidt tot niets, maar een beslissing stellen we, weer, nog even uit. We voelen wel beiden dat een terugkeer naar Nederland nu echt heel dichtbij is.

Die avond kan Margot de slaap niet vatten en blijven de woorden ‘al vier weken’ hangen. Dit zet haar aan het denken. Na vier weken voelt het voor haar alsof alles weer opnieuw begint en daardoor weet ze een link te leggen met haar menstruatie. Met de symptomen en de combinatie menstruatie/koperspiraal gaat ze op internet zoeken en ze komt al vrij snel uit bij iets waar letterlijk al haar symptomen genoemd worden. Ze leest een uurtje alles door en er vallen heel veel puzzelstukjes op zijn plaats. 

- De blaasontstekingen sinds het zetten van spiraal, waarvan de huisarts vol overtuiging zei dat dit niet in verband kon staan met het spiraal. 
- Het ‘er zit iets in mijn keel’ gevoel sinds december.
- Moeilijk in slaap komen ondanks vermoeidheid.
- Hartkloppingen.
- Drukkend gevoel op borst of alsof er een band omheen zit of een olifant op zit.
- Extreem vermoeid, soms het gevoel dat je hebt na stevige koorts
- Incidenteel pijnlijke steken in/rondom buik.
- Continue pijn in de lage onderrug zoals bij menstruatie.
- Niet alert zijn, alsof alles vaag aan je voorbij trekt, foggy mind

Al deze symptomen passen bij een kopervergiftiging. Oftewel een verhoogd kopergehalte in het lichaam. De afgelopen weken zijn er veel ziektes en mogelijkheden voorbij gekomen maar dit voelt meteen als de speld in de hooiberg die we zo naarstig zochten. Wanneer Tom even wakker is, brengt Margot hem op de hoogte en ook Tom vindt dit een heel aannemelijk scenario. Al vragen we ons nog wel af hoe het kan dat er na 3 jaar opeens zoveel extra klachten zijn ontstaan. Daar vinden we een mogelijke verklaring voor hoewel dat geen zekerheid is. Het schijnt zo te zijn dat een griep, stevige verkoudheid of infectie ervoor zorgt dat het lichaam extra koper aan het spiraal onttrekt. Net voor de start van de problemen is Margot extreem verkouden geweest.

De volgende ochtend leest Tom er ook meer over en zijn we er allebei van overtuigd dat dit het zou kunnen zijn. We maken een afspraak bij een goed ziekenhuis in Montevideo en in de middag is Margot verlost van dit akelige ding. 

Vrijwel meteen voelt Margot verlichting. In de bus terug voelt ze zich alerter en lijkt de foggy mind al minder te zijn. Zaterdag heeft ze een hele goede dag en hoewel de daarop volgende dagen wat schommelen is er over het algemeen een grote verbetering. Minder moe, minder druk op de borst, geen hartkloppingen en makkelijk inslapen. Voor de zekerheid laten we nog een haaranalyse test doen om het vast te stellen maar voor ons is het verdwijnen/verminderen van de klachten voldoende bewijs. Het resultaat van de test komt pas over een paar weken.

Op de Facebook groep leest Margot veel gelijkwaardige ervaringen en ook vanuit het thuisfront horen we een verhaal dat veel overeenkomsten toont met dat van Margot. In alle gevallen is het koperspiraal de boosdoener.  Dames, wees gewaarschuwd! Naast de bovenstaande klachten kunnen er ook (ernstige) mentale klachten ontstaan zoals angststoornissen, depressie, stemmingswisselingen en nog veel meer. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat er weinig bekend is over dit fenomeen en dat er ook bij artsen nog weinig over wordt gesproken. Toch vinden wij ons verhaal en de verhalen op onderstaande website en facebookgroep zorgwekkend genoeg om deze waarschuwing te doen, ondanks dat er weinig tot geen wetenschappelijk onderzoek is.

Meer informatie op:

Volledig herstel kan nog weken tot maanden duren, het lichaam en de hormonen moeten weer in balans komen. Maar er is al zo veel verbetering opgetreden dat we de reis durven te hervatten en hiermee zijn we onbeschrijfelijk blij en gelukkig. We kunnen deze zware en stomme periode achter ons laten en met nieuwe energie en extra motivatie onze reis weer oppakken.

Vanaf morgen gaan we op weg naar Rosario en het noorden van Argentinië!

Veel liefs van ons!
Share by: